یک جامعه ی منحط اگر یک دین مترقی داشته باشد و آگاه نباشد , مترقی نمی شود ،

 بلکه دین مترقی را در سطح منحط خودش پائین می آورد.

حکومت با زکات کاخ می سازد و کاخ سازی اش را در مسجد توجیه می کند . سرمایه داران حکومتی , با پول زکات چاق و چاق تر می شوند و در مساجد پیروزی شان را به رخ مردم می کشند .

 من با آنهایی که اکنون بنام دین زندگی میکنند، قدرت دارند، نفوذ دارند و رسمیت دارند، پیوندهای طبقه ای و اجتماعی ندارم! دلهره ندارم ازاینکه با من مخالفند! چیزی ندارم که آنها از من بگیرند، چیزی نمیخواهم که علاقه و تایید آنها باعث شود آنرا به من بدهند؛ نه از راه دین نان میخورم که نانم آجر شود، نه منبر دارم، نه محراب دارم، نه لباس روحانی! و نه عنوان و منصب دینی دارم، و نه موقعیت مذهبی! و نه مرید پولدار دارم و نه می جویم.

در مملکتی که فقط دولت حق حرف زدن را دارد، هیچ حرفی را باور نکنید.

با همه چیز در آمیز و با هیچ چیز آمیخته مشو 

در انزوا پاک ماندن نه سخت است و نه با ارزش. 

چه هراسی بالاتر از این که کسی خود را در درون خویش گم کرده باشد ؟

منتظر نمان پرنده ای بیاید و پروازت دهد , در پرنده شدن خویش بکوش

خداوندا ، مگذار آنچه را که حق می دانم ، به خاطر آنچه که بد می دانند ،کتمان کنم.

در شگفتم که سلام آغاز هر دیداریست ، ولی در نماز پایان است . شاید این بدین معناست که پایان نماز ، آغاز دیدار است...