پدرش محمد تقی خان ، ( آن زمان هنوز فامیل رسم نبود ) وی  را تحت تعلیم مستقیم خود قرار داد و به او طرز نواختن کمانچه را آموخت ولی  پس از سه سال به وی گفت : از این به بعد باید به نواختن کمانچه دایی هایت گوش فرا دهی و طرز نواختن آنها را بیاموزی.
علی اصغر سه دایی داشت به نامهای  : اکبر ، رضا و حسن که هر سه از نوازندگان خوب و بنام کمانچه بودند و در ارکستر بزرگ بیست و چهار نفری که آقا ناظم ، پدر مرتضی خان محجوبی ترتیب داده بود شرکت می کردند ،  
سایر اعضای این ارکستر، نوازندگان و خوانندگانی نظیر : درویش خان ، حسین خان اسماعیل زاده ، طاهرزاده ، اقبال السلطان و غیره  بودند واین نشانگر آنست که همکاری کردن در یک ارکستر با اساتید موسیقی وقت حتما مهارت و تبحر می خواست .
علی اصغر بهاری، از دایی های خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی همراه با ارکستر ابراهیم خان منصوری در کنسرتی
که در یک سالن بر پا شده بود شرکت می کند و از همین جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقی دانان می رسد و او را به نام نوازنده خوب و آگاه به نواختن گوشه های  ایرانی می پذیرند .
وی  پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی جهت تعلیم می گشاید و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار می کند و شاگرد تعلیم می دهند و بعدا به تهران می آید و توسط استاد روح الله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت می شود و در هنرستان شروع به همکاری می نماید .
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران ، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچه کش های کشور می باشند .
اصغر بهاری مردی است صادق و خوشرو و بی تکبر و خلاصه استاد و هنرمندی است از هر جهت والامقام و برای آموختن به شاگردان خود از هیچ کوشش و از خود گذشتگی دریغ نمی کند .
وی در سال 1332 به رادیو دعوت می شود و در ارکستر های مختلف که استادانی نظیر : صبا ، عبادی ، حسین تهرانی و غیره شرکت داشتند ، همکاری  می کند .
علی اصغر بهاری ، مدتی نیز در دانشگاه تهران به تعلیم هنر آموزان می پردازد و اولین هنرمندی است که در تلویزیون تکنوازی کرد و مدت هشت بار به دعوت دولتهای فرانسه ، بلژیک و آلمان جهت اشاعه و شناساندن موسیقی ملی و این ساز اصیل ایرانی ، به آن ممالک مسافرت کرد .
علی اصغر بهاری ، یکی از اساتید و بهترین کمانچه کش های ادوار موسیقی سنتی و نوین ایران می باشد .